Śmierć jest granicą między jednym stanem skupienia , a drugim. W Słowiańskich językach jest żeńska , w anglosaskich męska . Nie wiem dlaczego , ale jednego jestem pewien. Rozkład atomów serwowany przez robale dwa metry pod ziemią , nie oznacza rozkładu Duszy :)

Albowiem Dusza Stwórcy jest nieśmiertelną. Nie mówię o Naczelnym Intelekcie .

Wybaczcie , że się wpierdzielam w jakże rzeczową dyskusję , ale nie było by śmierci , jeśli nie było by życia :)

Dobranoc :)

A ja się boję. Boję się, że zakończy się tak wspaniałe życie na ziemi. Tej ziemi. Wśród fajnych ludzi. W fajnych klimatach, które kocham. Prywatnie boję się, że kończąc życie zostawię bliskim nierozwiązane sprawy, choć jestem pedantyczny i dokładny. Nie boję się, co będzie potem - jestem szczęśliwym ateistą i mam to gdzieś... Musze się oswoić z myślą, że tak już musi być. Choć jest coś co mnie kręci. Zapowiedziałem już niektórym, że po śmierci będę w ich domach zapalał światła bez powodu, w autach włączał wycieraczki, etc.