Golem to taki potworek który bronił Żydów przed zbójami

ŻYD Z POZNANIA

Golem w najbardziej znanej dziś postaci – jako mocarz, stworzony żeby pomagał Żydom, a potem buntujący się przeciw swym twórcom i stanowiący zagrożenie dla świata – pojawił się w ludowych opowieściach później. Spopularyzowała go właśnie legenda o praskim stworze Loewa. Opowieść o golemie nabrała w niej głębszej treści. Stała się czymś więcej niż ciekawostką. Po pierwsze ostrzegała przed niewłaściwym wykorzystaniem wiedzy – także tajemnej. Po drugie mówiła o potrzebie obrony Żydów przed prześladowaniami, choć jednocześnie wskazywała, że niewłaściwe metody takiej obrony mogą okazać się równie niebezpieczne. Po trzecie jej bohaterami były historyczne postacie z przełomu XVI i XVII wieku: cesarz Rudolf II i Jehuda Loew ben Becalel. Niezwykły mędrzec, który według niektórych źródeł był... naczelnym rabinem Polski. Dlatego warto przyjrzeć się glinie, z której ulepiono „czeskiego” golema.

„Jedni mówią, że się urodził w Wormacji. Inni, że w Poznaniu. To wybitna postać, która jest przez nas bardzo ceniona” – mówi Andrzej Beryt, przewodniczący Izraelickiej Niezależnej Gminy Wyznaniowej w Poznaniu i dyrektor Muzeum Martyrologicznego w Żabikowie. Jednak przyznaje, że w Poznaniu o Becalelu zapomniano. A przecież był on postacią ważną nie tylko dla Żydów i Polaków. Jako dowód przytacza artykuł z 1917 r.: „Loew ben Becalel” z niemieckiego miesięcznika „Aus dem Ostlande”, poświęconego kulturze niemieckiej Kresów Wschodnich. Autor, prof. Grotte, opisuje w nim m.in. pomnik sławnego rabina, jaki postawiono temu „rodowitemu poznaniakowi” w Pradze. „Talmudyczne, przyrodnicze i astronomiczne badania uczyniły z niego znanego myśliciela”, pisze Grotte. „Jednak to nie jego naukowa praca przyniosła mu sławę. Jego współcześni uważali Loewa za mistrza kabały – nauki tajemnej. (...) Mówiło się, że udało mu się tchnąć życie w ciało uformowane z gliny” – dodaje profesor.