parenti napisał(a):
Metafizyczna niemozliwosc.

Dlatego ''horror''
Dobranoc :)

Stanislaw Wyspiański


Idziesz przez świat i światu dajesz kształt przez twoje czyny.

Idziesz przez świat i światu dajesz kształt przez twoje czyny.
Spójrz w świat, we świata kształt, a ujrzysz twoje winy.
Kędyś ty posiał fałsz i fałszem zdobył sławę,
tam najdziesz kłamstwa cześć i imię w czci plugawe.
Kędyś ty żebrał czci i zyskał przebaczenie,
tam znajdziesz gruz i rum, czcicieli twych zniszczenie.


Nie uwiedzie mnie szept wiślany

Nie uwiedzie mnie szept wiślany
i fala wierzchnia, która kłamie;
czyje ją kolwiek wiosło łamie,
temu powolnych chyli grzbietów. -
Nie zwiedzie poszept oczeretów,
trzcin chwiejnych, łóz, szuwarów;
czyja je kolwiek dłoń skuje
w rózgi liktorskie Cezarów...
sługa jarzma nie czuje!!!
Ty chcesz, bym do cię przypadł w jęku
i słuchał szumów, śpiewów, gwaru
i w zasłuchaniu wstrzymał ramię,
uśpiony słowem twym szeptanym.
Ty chcesz mnie stłumić mocą czaru
i miłość dać, co czynom kłamie.
Musisz być moją, mnie niewolna,
ją. muszę twoim Panem.
Przez serce socha przejdzie rolna,
przez pierś twą ORKA - płuźny miecz!
POEZJO, PRECZ!!!! JESTEŚ TYRANEM!!;)

Kraina Umarłych

Tam, gdzie leśny strumień przepływa przez puszczę
I stoją wszystkie ciche pędy
Wysokich drzew, nieruchome, niosące mrok
Z cętkowanym cieniem na ich korze

Tak słabe jak najgłębszy oddech śpiącego
Echo przyszło tak zimne jak śmierć
Długie są drogi stworzone przez cień
Gdzie nigdy nie było śladu stopy

Nie ma tam księżyca, ani głosu, ani dźwięku
Bijącego serca; słychać tylko

Ciche westchnienie w każdym wieku,

Ponieważ każdy wiek umiera. Daleko leży

Kraina Czekania gdzie siedzą Umarli
W cieniu swoich myśli, nieoświetlonych księżycem

Na równinie, Cienie w ślepym zaułku nocy
Ruszyły naprzód w górę i odbiły się w niebie

Daleko, daleko stąd poza mocą dnia
Leży kraina Umarłych, kraina straszliwego zimnego rozkładu


Dopisane 01.03.2013r. o godz. 00:17:

Phil Bosmans

Młody czy stary - to nie sprawa lat.

Są młodzi ludzie, którzy wyglądają strasznie staro

i starzy o czarującej młodzieńczości.


Jesteś młody,

dopóki nie sądzisz, że wszystko wiesz,

dopóki masz poczucie humoru,

dopóki jesteś wesoły i potrafisz się dziwić,

że odkrywasz coś nowego.


Jesteś stary,

jeśli boisz się wszelkich nowości,

jeśli poruszasz się tylko utartymi drogami,

jeśli zadowalasz się uniwersalnymi sądami,

jeśli wszystko kręci się wokół ciebie,

jeśli mówisz zawsze tylko o sobie.


Jesteś jednak młody, świeży i szczęśliwy,

jeśli jesteś otwarty na nowości,

jeśli pragniesz rzeczy wyższych,

jeśli jesteś skory pomagać innym,

jeśli pozostajesz zwyczajnym człowiekiem,

który zawsze się czegoś jeszcze uczy.


Spróbuj pozostać młodym i zarazić innych

swą radością i optymizmem.

Wtedy także stary zardzewiały świat wokół ciebie

znów będzie młody i pełen zapału.

GosiaG napisał(a):

casablanca napisał(a):
jeśli kocham kogoś prawdziwą miłością, nigdy się nie pojawi u mnie uczucie nienawiści

Uważam że miłość i nienawiść jest tym samym uczuciem o nieznanej nam nazwie, a te dwa bieguny są tylko jego składowymi po przeciwnych biegunach :)

Nie mogę się z tym zgodzić! Wszyscy znamy te liczne i olbrzymie różnice pomiędzy uczuciem miłości a nienawiści. Podstawowy dysonans to: miłość jest dobra, nienawiść jest zła! To jest sprzeczność nie do pogodzenia :)


Dopisane 01.03.2013r. o godz. 13:52:

De_Tourvel napisał(a):
Cóż ja mogę powiedzieć... Po pierwsze to chyba to, że traktuję ten wiersz trochę z przymrużeniem oka, bo nagrobek zapowiada podniosłą formę i pewien akt oddania czci opiewanemu podmiotowi ;) ale z drugiej strony opiewany podmiot jest niezwykle przewrotny i to już jest samo w sobie wabikiem, który sprawia, że ten wiersz pociąga. Taka samoistna ciekawość jak to można skonstruować takie epitafium, nagrobek dla tak przyziemnego i biologicznego tematu jakim jest kuś ;) Po drugie wszystkie górnolotne określenia (np. "ojca wszystkich" czy "Pierwszy po Bogu stworzył człeka rozumnego") zderzone z takimi zwykłymi przyziemnymi sprawami (np. "Albo weszkami wyssać, albo skrzywić kiłą,
Albo francą zarazić starą i zawiłą") stanowią dla mnie same w sobie o majstersztyku Morsztyna. W pierwszej chwili - co zresztą sam zauważyłeś - nie spodziewa się czytelnik po Morsztynie popełnienia takiego utworu, a tu proszę - niespodzianka. I to taka bardzo pozytywna, choć pewnie i nieco szokująca jak na tamte czasy. Wiersz niezwykle rubaszny i zapewne w tym celu stworzony, aby bawić. A może stworzony dlatego, aby pokazać, że nie ma świętości w poezji i że wszystko można wynieść na piedestał albo z tego piedestału zrzucić.

Tak, właściwie zgadzam się niemal z całością Twojej wypowiedzi. Ja ten wiersz nazwałbym jednym słowem => prowokacja! poetycka, obyczajowa, kulturowa :)

Sam nagrobek jednak nie czyni nikogo świętym. Dowodzi tylko temu, że ktoś odszedł, pożegnał się z życiem. To jest personifikacja organu ludzkiego! To nobilitacja, ale nadal twierdzę, że być człowiekiem nie znaczy tego, że jest się świętym. Kuś żyje swoim życiem, doświadcza jak człowiek wzlotów i upadków. Wiersz ma według mnie humorystyczny wydźwięk. Ten wiersz jest dobrą rozrywką tamtych czasów. Morsztyn z pewnością bawił innych na towarzyskich spotkaniach, bo wiersz ten bawi naszą wyobraźnie :)

casablanca napisał(a):

Nie mogę się z tym zgodzić! Wszyscy znamy te liczne i olbrzymie różnice pomiędzy uczuciem miłości a nienawiści.

Tak ,o ile przyznamy że odczuwanie nienawiści, a odczucie szczęścia posiada jakiekolwiek różnice :)

casablanca napisał(a): Podstawowy dysonans to: miłość jest dobra, nienawiść jest zła!

Ciekawe jakby się to odnosiło to temperatury ujemnej i dodatniej na termometrze(która jest dobra ,a która zła ?) .

... a to tak na dobre popołudnie! może tak powoli zaczniemy przywoływać wiosnę? :)




Dopisane 01.03.2013r. o godz. 14:17:

GosiaG napisał(a):

casablanca napisał(a):

Nie mogę się z tym zgodzić! Wszyscy znamy te liczne i olbrzymie różnice pomiędzy uczuciem miłości a nienawiści.

Tak ,o ile przyznamy że odczuwanie nienawiści, a odczucie szczęścia posiada jakiekolwiek różnice :)

casablanca napisał(a): Podstawowy dysonans to: miłość jest dobra, nienawiść jest zła!

Ciekawe jakby się to odnosiło to temperatury ujemnej i dodatniej na termometrze(która jest dobra ,a która zła ?) .

ależ! chyba wszyscy to przyznają?! rozmawiamy dalej => o miłości i nienawiści? nie o szczęściu? bo to już jest znaczna różnica!!!

Oczywiście przy temperaturze, rozważanie dotyczy istotnej różnicy... w stopniach celsjusza, i różnice bywają znaczne, pomimo, że dotyczy to "temperatury" :)

Nienawiść i miłość łączy określenie: uczucia! Jednak to chyba bezdyskusyjne, że uczucie miłości nie jest to samo, co uczucie nienawiści :)

Oczywiście że nie . Chodzi o 'samo' uczucie. Przypuśćmy że można je zmierzyć jakimś uczuciomierzem ;)