18 lipca 2012r. godz. 22:34, odsłon: 2596, J.Bolesławiecki

Czy brak im kindersztuby?

Niektórzy lokalni politycy powinni zatroszczyć się o swoją edukację.

MOTTO


Dobre wychowanie nie zawsze idzie w parze z ładnym ubiorem.


Pijąc kawę z nowego Kubka Bolecnauty przypomniałem sobie znane przysłowie „Nie suknia zdobi człowieka”. Cóż to za myśl kryje się w tych pozornie nielogicznych słowach? Od najdawniejszych lat wiadomo przecież, że właśnie „suknia”, ubranie, odzież „zdobią” ludzi od najmłodszych do najstarszych lat.

Co zatem jest ukryte w przysłowiu, jaka wartość wewnętrzna, tego kogo „zdobią suknie”? Jak można łatwo rozpoznać kulturalnego człowieka, nawet jak jest ubrany w łachmany? Myślę, że ruchy, cała postawa, mimika, sposób bycia, sposób mówienia, postępowanie w najdrobniejszych sprawach – wszystko to zdradza, kim się naprawdę jest..

Często wśród bolesławian znajdujemy kogoś, kto jest piękny, doskonale sytuowany i znakomicie ubrany. Niektórzy uważają go za wzór elegancji i dobrego tonu. Ten facet całuje w rękę spotkaną znajomą panią. Potem wsiadając do autobusu komunikacji miejskiej, rozpycha się łokciami, szybko zajmuje pierwsze wolne miejsce, nie ustępuje go nawet kobiecie w ciąży, bo nie jest to jego znajoma. Po co ma się wysilać na uprzejmość. Bywa też, że nasz elegant w konfliktowej sytuacji „bluzga” kuchenną łaciną, krzyczy. W Internecie anonimowo pisze obraźliwe posty, ubliżając innym.

Tym postępowaniem zdradza się, kim jest w rzeczywistości. Nie łudźmy się! Zewnętrzna ogłada przejawiająca się od czasu do czasu nie oszuka nikogo.

Jeżeli ktoś zajmuje wysokie stanowisko, to z reguły jego podwładni boją się okazać mu swoją pogardę. Zasypują go często pochwałami i pochlebstwami, zwłaszcza wtedy, gdy zauważą, że sprawia mu to przyjemność, ale niechby ten „osobnik” posłuchał, co naprawdę mówią o nim między sobą, jak tego nie słyszy, a wtedy na pewno mówią o nim bardzo szczerze.

Zdarza się tak, że woźny czy sekretarka, na których szef patrzy z góry, cieszą się od niego większym szacunkiem i sympatią. Oni są od niego kulturalniejsi i uczciwsi.

Piszę o tym, aby uczulić naszych lokalnych decydentów, często przemawiających na sesjach samorządowych, że nie są ani najmądrzejsi, ani mesjaszami, ani kulturalniejsi.

Rzecz jasna, mogą oni przejść przez całe swoje życie polityczne będąc źle wychowanym, a nawet brutalnym. W takim przypadku można zdobyć pieniądze, władzę i stanowisko, ale nie można zdobyć sympatii i szacunku innych.

Życzliwość otoczenia i powodzenie w życiu, nie tylko towarzyskim, ale i w zawodowym oraz społecznym, można osiągnąć jedynie przez właściwy sposób bycia, kulturę osobistą, będące tym skarbem, tą „suknią, która zdobi człowieka”.

Niektórym naszym lokalnym politykom brak jest kindersztuby, czyli wychowania od dziecka, dlatego szybko powinni się sami zatroszczyć o swoją edukację.

Życzliwość dla ludzi, wzgląd na otoczenie, uprzejmość, tolerancja, opanowanie, powinny stać się ich i naszą drugą naturą, a nienaganne formy zachowania ich i naszymi nawykami. Nawet jeśli rozmawiają tylko między sobą, w małym gronie.

J. Bolesławiecki