24 listopada 2012r. godz. 12:10, odsłon: 5898, Bolec.Info

O Opuszczaniu Przestrzeni Zastanych

Błazen w wykonaniu Jarosława Kojdera porównywalny był do Stańczyka w czasie balu na dworze królowej Bony.

W dniu 23 listopada 2012 roku w Teatrze Starym w Bolesławcu miało miejsce znaczące wydarzenie kulturalne. Amatorski Teatr Dwunastu Rzędów przedstawił znakomite widowisko " O Opuszczaniu Przestrzeni Zastanych" w reżyserii Błażeja Biegasiewicza.

Zobaczyliśmy dynamiczny i ciekawy spektakl z bardzo dobrą oprawą multimedialną. Znakomicie swoje role zaprezentowali. Natalia Mojsa, Jarosław Kojder, Jakub Zieliński i Marcin Gałan.Przedstawiona sztuka to szereg epizodów z życia wziętych, które każdy oglądający mógł interpretować według własnego uznania.

Były historie o miłości, o samotności, o starości, o przestrzeniach normalnego zwykłego życia. Znakomitą postać błazna stworzył Jarosław Kojder, jego kunszt aktorski był zachwycający i przejmujący. Błazen w jego wykonaniu porównywalny był do Stańczyka w czasie balu na dworze królowej Bony.Na jego twarzy malował się rzeczywisty niepokój, ale także radość i smutek. Trwał w smutku i melancholii, i permanentnym zamyśle.

Natalia Mojsa przedstawiała perfekcyjnie prawdziwą damę, ale także dziewczyną po rozstaniu, lekkich obyczajów czy samotną i niezorganizowaną kobietę, ale także emerytkę na bujającym się fotelu, siedzącą przy jednym oknie i patrząca na okna innego domu.

Pozostali aktorzy Jakub Zieliński i Marcin Gałan razem w wcześniej wymienionymi, według koncepcji reżysera, tworzyli przestrzeń zastanych, a ich gra była w tym bardzo wyważona i tworzyła powagę, i dynamikę widowiska.

Aktorzy wychodzili ze sceny do widzów tak blisko jak było to możliwe, co stwarzało, że epizody z życia były bardzo prawdziwe i realne. Do tego reżyser Błażej Biegasiewicz dołożył znakomitą scenografię, a w tym oprawę multimedialną. Widzieliśmy między innymi: wymalowane szminką usta, okna blokowiska czy wybuch wulkanu, te multimedialne "eksponaty" obrazowały przedstawiany aktualnie wątek spektaklu i korelowały z grą aktorów.

Na koniec znakomitego widowiska, przy owacji publiczności, aktorzy na przemian skandowali przekaz dla oglądających.

To nie nasza przestrzeń.
To Wasza przestrzeń.
Inna.
Na chwilę.
Może.

Czapki z głów przed młodym reżyserem i młodymi aktorami!