Bo to fajny facet był ... i jakie nazwisko ... Papież ;(

Ale Edek ma rację na topie jest ta poezja :

~~ed napisał(a): Lubicie wierszyki? to może trochę Tuwima?
Na czasie!!

:) A co ? Prawda czasami boli , ale wyzwala z iluzji.

Miło , że wróciłeś Alterowicz :) Pogadamy o0 Putlerze ? :)

Dobranoc

karmelka29 napisał(a): :* Wszystkiego dobrego w nowym roku :* Pozdrawiam.

Poezja dziękuje ;) Wszelkiej pomyślności dla fanów poezji :)

Dobrze zima była jeszcze niezbrojna - Edward Stachura

Dobrze
zima była jeszcze niezbrojna jak pacholę
ale jak mówi Witek
strach już połykał wróble

tej nocy wyszedłem nad suchego przestwór oceanu
pełne łez były moje młode oczy
nie miałem w sobie krwi tylko łzy
tej nocy nawet uryna moja to był szloch

na niebie gwiazda dygotała jak pudło rezonansu
słysz modlitwę jąż nosimy
myślę teraz
co powinno ostać się
z bukietu targanych moich uczuć:
- bardzo zwiewny zapach
we włosach twoich, nocna godzino –



Dopisane 08.01.2017r. o godz. 22:04:

Pannazdzieckiem napisał(a):
Miło , że wróciłeś Alterowicz :) Pogadamy o0 Putlerze ? :)

Panna znasz moje zdanie na ten temat. Jeśli już to w innym temacie :)




Dopisane 08.01.2017r. o godz. 22:08:

aaco napisał(a):
Wersy na zimę
[...]
wewnątrz kopuły mroku
czy pod pęknięciem bieli
[...]

Pod pęknięciem bieli? ładnie :)

Jeszcze raz o zimie?

Zima - Kazimiera Iłłakowiczówna

W Anglii w grudniu bywa mglisto i zielono;
we Włoszech róże kwitną i szare pod błękitnym niebem schną liście oliwne;
w dalekiej Grenlandii zorze jak pogorzeliska płoną.
U nas wszystko jest ciche, miękkie i w dotknięciu dziwne,
puszyste, zagrzebane, skostniałe,
białe...białe...
Wieczorem rzuca się strzałę z papieru, by nacieszyć się jej spadaniem,
a strzała wpada w wir śniegu, lecący nad dzwonków perlistym drganiem.
Więc śledzisz ją, jak lata krzywo, już od puchu zimnego pierzasta,
i, coraz mniejsza dla oczu, coraz to w ciężar urasta,
aż nagle spada pionowo jak ołów,
twarda, skostniała i już niepodobna do latawców, ptaków i aniołów.
W dzień kto się kuli od mrozu i policzek ma jeden biały, a drugi czerwony,
i czeka na tramwaj, bo się śpieszy do dziecka, matki lub żony,
nagle dojrzy gwiazdkę jedną, drugą, trzecią - na rękawie
i staje, a tramwaj już ruszył, i patrzy, i ogląda siebie samego ciekawie
w gwiazdach coraz liczniejszych od pięt aż po szyję...
I śmieje się, i idzie pieszo, i cieszy się, że żyje!
Wiedzą o tym anioły grudniowe, o ogromnych oczach z szronem ocienioną rzęsą,
i śpieszą się, i białymi rękami wielkie płachty śniegu ponad Polską trzęsą.
Zima jest tu pogodna i pełna radości. Nic nie mąci harmonii i spokoju:
U nas wszystko jest ciche, miękkie i w dotknięciu dziwne,
puszyste, zagrzebane, skostniałe,
białe...białe...

dobranoc :)



Dopisane 08.01.2017r. o godz. 22:15:

Pannazdzieckiem napisał(a): ale swego czasu lubiłem się z Alterowiczem chandryczyć i tęsknię :)

Gdzie jesteś mały książę ? :) Czyżbyś Różę znalazł i zapomniał o idei ? :)

No taak Róży też może towarzyszyć idea. Ale spokojnie, jeszcze się pohandryczymy. Byle było o co kopie kruszyć. Na razie poziom dyskusji na bolcu mi nie odpowiada.
Dobranoc

...w księżycowej poświacie...

Wciąż trzymam dłoń twoją w garści,
Przy tobie wciąż idę drogą,
Wciąż ku marzeniom, że jutro
Już nigdy nie będę sobą...

Myśli nie kryłem przed tobą,
Że kocham... też ci mówiłem...
A w księżycowej poświacie
Przy twoim boku błądziłem.

Wracać nie miałem ochoty...
Głupcem! kto tego wieczoru
Przy księżycowej poświacie
Myślał, by wracać do domu.

I tylko wieczność przed nami...
Niebo od gwiazd roziskrzone
Szepce na ucho "Kochani!
Zamknijcie oczka na moment...

Pomyślcie, za kim tęsknicie,
Spojrzyjcie wzajem na siebie...
I mówcie: czy nie myślicie,
Że jest wam razem jak w niebie?

Po co wam gonić za wiatrem
Ulotnym... niedoścignionym...
Nie piszcie marzeń na straty,
I mgliste rwijcie zasłony,

Które głos serca w was głuszą!
Nie dajcie marom nieczystym,
Żeby zatruły wam dusze
Prosbą o spokój wieczysty!"

***

Szalejmy więc! Dajmy się ponieść
Żywiołów wichrom przecudnym!
I w księżycowej poświacie
Razem na wieki się zgubmy...
autor

seba-yimmy

Dzień dobry :)

Powiadasz poziom dyskusji. No cóż ... jakie społeczeństwo , taki poziom , ale to my ich właśnie do pionu ustawiamy.

Miłego :)

Psalm 1


Błogosławiony człowiek który nie słucha haseł Partii

i nie chodzi na jej zebrania

nie zasiada do stołu z gangsterami

ani z generałami na Radzie Wojennej

Błogosławiony człowiek co nie szpieguje brata swego

i nie donosi na kolegę ze szkoły

Błogosławiony człowiek co nie czyta reklam

I nie słucha ich przez radio

Nie wierzy w slogany



Ten będzie jak drzewo posadzone przy źródle

Ernesto Cardenal - wiersze w przekładzie Krystyny Rodowskiej


Dopisane 09.01.2017r. o godz. 19:30:

i ku pokrzepieniu :)

Przyjdę do Ciebie deszczu kropelkami
Pogodą mglistą tęczy kolorami
Promykiem słońca,co włosy Twe pieści
Przyjdę do Ciebie nocą ,gwiazdą lśniącą
Aurą letnią,która tak niezmiernie jest
gorącą
Pachnącym wiatrem popieszczę zmysły
Twoje
Moim ciepłym sercem,miłością je upoję
Przyjdę do Ciebie jesienią ciepłą,złotą
wonią żywiczną lasów, miłości ochotą
Pąkami kwiatów co wiosny czekają
Ptakami co ranek śpiewem witają
Przyjdę do ciebie zimowym dniem
Płatkiem śniegu,słodkim miłym snem
Smakiem owocu ,kieliszkiem wina
Przyjdę do ciebie zabrać żale ,smutki
Będę Twe życie smętne rozweselać
I wiem ,że zacznie sensu nabierać..
K.I.Gałczyński

Ludzie mówią czas to pieniądz
a ja mówię czas to miłość. serce
Stefan Wyszyński

Może Wysocki i Awdiejew ocieplą trochę stosunki międzysąsiedzkie.

Zamieć (wiersz klasyka)
Jan Brzechwa

Wszystko dzieje się za sprawą wichru...
Sufit, ściany, podłoga
są jak pudełko wyłożone watą,
w którym chronię moje trzy klejnoty -
milczenie, ciszę i sen.
Za oknem wysoka ciemność
aż do nieskończoności,
aż do utraty tchu -
zamieć.
Śnieg po kolana,
śnieg po oczy,
śnieg po kres nadziei i domysłu.
Zaspy nas rozdzieliły,
zaspy stanęły pomiędzy nami.
Na próżno cię wypatruję,
daremnie czekam twojego powrotu.
Zaspy śnieżne majaczą na drogach,
wszystko dzieje się za sprawą wichru...
W parku pod drzewem
leży zlodowaciały trup -
wróbel zamordowany!
Wszystko dzieje się za sprawą wichru...
Z tyłu, za plecami
buzuje ogień w piecu -
trzepoce.
Z głębin mroku
o szyby, w szyby, szyby
smaga śnieg -
trzepoce.
Ciepło i chłód przemawiają
takim samym głosem.
Wszystko dzieje się za sprawą wichru...
Nie ma ciszy, nie ma snu...
Jest tylko milczenie.
Wszystko dzieje się za sprawą wichru.

:) zimowy klasyk