Bolesławiec to miasto Ceramików, nie ceramiki

- Ceramicy w Bolesławcu nie są dostatecznie doceniani - pisze w swoim felietonie Kazimierz Marczewski.

Kazimierz Marczewski (fot. Bernard Letowski)

Od wielu lat Bolesławiec nazywany jest miastem ceramiki. Wszyscy zdajemy sobie doskonale sprawę z tego, że bolesławiecka ceramika cieszy się olbrzymią popularnością a unikalne wzornictwo uznawane jest na całym świecie.

Wszyscy wiedzą, że piękne, ręcznie malowane urocze naczynia mogą być wykorzystywane praktycznie wszędzie. Ceramika stempelkowa jest wizytówką Bolesławca od wielu, wielu lat, a kobaltowy kolor podnosi jej urok i walory estetyczne. O pawich oczkach, gwiazdach, wielokolorowych kropkach, kółkach, kwiatkach, rozetkach można pisać i delektować się nimi w nieskończoność.

To wszystko widzimy w czasie Bolesławieckiego Święta Ceramiki na straganach i specjalnie przygotowanych wystawach. Pięknie to wygląda - cieszą się tego turyści i mieszkańcy Bolesławca. Sam jestem dumny z tego, co widzę na bolesławieckim rynku i w ogródkach ceramicznych. To raj dla kolekcjonerów i użytkowników ceramiki artystycznej.

Nowe wzornictwo i kolorystyka rokrocznie podnosi jakość tych wyrobów. Nowe produkty są coraz atrakcyjniejsze i oczekiwane przez klientów. O pięknie i walorach artystycznych bolesławieckiej ceramiki można pisać w nieskończoność i z wielką radością i optymizmem. Ja jednak na tym skończę.

Drodzy moi! Ceramika jednak sama się nie robi, sama się nie produkuje!

Często, także podczas Bolesławieckiego Święta Ceramiki, zapominamy o ludziach, którzy tę ceramikę projektują, tworzą, malują i wypalają. Na scenie pokazywani są lokalni włodarze i ich znajomi, czasami jakiś prezes czy może główny projektant. Ale przecież w Bolesławcu i okolicach przy tworzeniu ceramiki pracują tysiące ludzi! Bez nich Bolesławiec nie miałby szansy być miastem ceramiki.

Kim jest człowiek, który produkuje ceramikę artystyczną? Jakie musi posiadać cechy i zdolności, aby sprostać tak wielkiemu zadaniu jakim jest tworzenie sztuki?

Ceramik to artysta, który musi okiełznać cztery żywioły: ziemię, wodę, ogień i powietrze. Nabierając przy tym pokory do każdego z nich. Po kształtach, kolorach i ozdobach naczyń możemy poznać charakter ludzi, którzy ją robią..

Przez wiele lat pracowałem przy produkcji kaolinów i glin biało wypalających się dla przemysłu ceramicznego. W tym czasie odwiedziłem i zapoznałem się z technologią wytwarzania wyrobów ceramicznych we wszystkich większych zakładach ceramicznych w Polsce, niektórych w Europie a także ceramiki artystycznej w Maroku, Chinach i Meksyku.

Miałem okazje poznać i rozmawiać bezpośrednio z pracownikami wytwarzającymi ceramikę. Mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć, że ceramicy to ludzie bardzo otwarci, uczuciowi i ceniący swoją pracę. Przy tym bardzo skromni, zdolni i zaangażowani w swoją pracę.

To prawdziwi artyści rozwijający swoje zdolności i przekazujący swoją wiedzę innym. Zawsze odnoszący się z szacunkiem do innych. Nigdy nie spotkałem się z arogancją i nieskromnością, zawsze widziałem u nich optymizm, wiarę i zaufanie do drugiego człowieka.

I to wszystko mimo ciężkich zadań, które na co dzień realizują. Ceramik musi przygotować nienazwane formy, zdobienia i kolory i w te wypalone kształty tchnąć życie. Ceramik musi ciągle zaciekawiać znudzonego monotonią dnia codziennego mieszkańca miasta.

Moim zdaniem ceramicy w Bolesławcu nie są dostatecznie doceniani. Nieraz pracują za "psie pieniądze" wykonując swoją ciężką i unikalną pracę. To przecież dzięki ceramikom nasze miasto  rozwija się dynamicznie. Mało odpłacamy im się za to co dla nas robią! Wystarczy zapytać ilu pracownikom produkującym unikalną ceramikę artystyczną przyznano z okazji Bolesławieckiego Święta Ceramiki dodatkową premię czy gratyfikacje.

Dla mnie Bolesławiec jest miastem Ceramików a nie miastem ceramiki. Dlatego z okazji Bolesławieckiego Święta Ceramiki przesyłam wszystkim garncarzom, odlewnikom, malarzom, projektantom, sprzedawcom i wszystkim związanym z produkcją ceramiki, słowa szacunku i uznania. Dziękuję!