Świętujemy Światowy Dzień Gołębia

Nie każdy wie, że mali listonosze i uliczni poszukiwacze okruszków mają dzisiaj swoje święto.

Pluszowy gołąb (fot. Weronika Muniak)

Gołębie są ptakami, które znamy wszyscy - właściwie wszędzie można usłyszeć ich charakterystyczne gruchanie i zobaczyć zacięte walki o okruszki bądź rozrzucone przez dobrych ludzi ziarenka. Bardziej obrotne gruchacze paradują czasami z długimi skórkami z chleba, które wieszają sobie na szyjach niczym wojenne trofea. Niekwestionowaną stolicą gołębiego imperium bez wątpienia jest Kraków, ale to w Szczecinie oprócz pomnika Krzysztofa Jarzyny stoi pomnik gołębia, a w nieodległym od nas Wleniu można zobaczyć pomnik Gołębiarki. 

Kim jednak są nasi gruchający sąsiedzi? Czy tylko gruchającymi o różnych rodzajach okruszków ptakami, które opanowały nasze miasta i knują, jak wyjeść wszystkie nasze zapasy? Otóż nie! Gołębie to nie są pierwsze lepsze ptaki, wszak to właśnie one już w Biblii stały się personifikacją Ducha Świętego. Wystarczy spojrzeć na niewielką płaskorzeźbę na kamienicy przy ul. 1 Maja nr. 8-9, gdzie Duch Święty jest przedstawiony nad Bogiem Ojcem i Synem Bożym właśnie jako gołębica. Gdyby uważniej wczytać się w Pismo Święte, gołębi jest tam więcej - to właśnie gołębica przyniosła Noemu zieloną gałązkę, zwiastującą koniec potopu, a Ewangelia wg. św. Mateusza zaleca wręcz, abyśmy byli roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie (Mt 10,16).

Choć w Piśmie Świętym gołąb jest symbolem łagodności, wielu osobom kojarzy się także z grzesznym łakomstwem. Aby się o tym przekonać, wystarczy podejść do stojącego przy miejskim stawie kaczkomatu, który powinien raczej nazywać się gołębiomatem, bo to głównie nasi dzisiejsi bohaterowie korzystają na jego obecności. Wystarczy tylko zbliżyć się do tego zacnego urządzenia, aby z pobliskiego dachu dawnej Łajby przyfrunęło do nas nawet kilkadziesiąt gołębi, pełnych nadziei na pozyskanie kolejnych ziarenek. Niektóre z nich na tyle już się z nami oswoiły, że wskakują ludziom na ręce i delikatnie wydziobują z nich zdobyczne jedzonko. Mniej odważne gruchacze otaczają zwartym kołem swojego darczyńcę, tocząc u jego stóp zaciętą walkę o rozrzucane przez niego ziarna. 

Gołębie od wieków są dobrymi przyjaciółmi listonoszy i żołnierzy - idealnie nadają się do przenoszenia przesyłek. Mogą bezpiecznie przelatywać nad liniami wroga, a podczas I wojny światowej były ważną alternatywą dla łączności radiowej - nawet gdyby wróg zdołał je podsłuchać, usłyszałby co najwyżej gruchanie. Ich zdolności były często wykorzystywane także przez cywilnych pocztowców, zwłaszcza że mogły szybciej przekazywać niewielkie przesyłki, niż dyliżanse pocztowe czy jeźdźcy. O misji gołębia pocztowego powstał nawet film animowany - Szeregowiec Dolot.

Nasi szarzy współmieszkańcy mają jedną istotną wadę, przez co niektórzy nie darzą ich sympatią - częstokroć "załatwiają się" ponad głowami spacerowiczów, czasem w nich trafiając. Nie jest to jednak akt jakiejś złośliwości czy nieokrzesania - gołębie mają to do siebie, że można im co prawda przekazywać w zaufaniu najtajniejsze dokumenty, ale nie da się im wytłumaczyć idei toalety. Niezależnie od tego biały gołąb wciąż jest symbolem czystości (rozumianej w sensie moralnym) i pokoju - to właśnie dlatego często są wypuszczane przed kościołami przez świeżo upieczonych małżonków, otwierających właśnie nowy, wspólny rozdział życia.

Gruchacze są na tyle popularne, że już jakiś czas temu w Internecie zaczęły się pojawiać oferty sprzedaży pluszowych gołębi, które mogą być ciekawym prezentem nie tylko dla najmłodszych, ale też dla męża, żony, dziewczyny czy chłopaka - a jako Gołębiewski nie rzucam tutaj okruszków na wiatr. 

Dla wszystkich miłośników gołębi oraz tych, którzy mają je nie tylko w sercu, ale i w dowodzie, wszystkiego najlepszego z okazji dzisiejszego święta!

(fot. Julia Drzewiecka)