30 maja 2013r. godz. 22:38, odsłon: 8301, Bolec.Info/Jegomość

Jegoblog.pl: Zostałem zdyskryminowany!

- Nie można zdyskryminować faceta. He he he! – to uwaga na poziomie śp. Andrzeja Leppera. Powiadam wam, że można. I to wielokrotnie. Niestety często się o tym przekonuje… i wkurza mnie to, raz mocniej raz mniej. Ostatnio raczej mocniej...

Wraz z moim małolatem postanowiłem odwiedzić pewien owadzi market, w celu zakupienia kilku składników niezbędnych do przygotowania mojej kulinarnej specjalności. Cały parking została podbity przez Rzymian… Cały? Nie! Jedno, jedyne miejsce parkingowe stoi puste, wciąż stawiając opór najeźdźcom. I na dodatek znajduje się niedaleko wejścia do świątyni handlu w kropki. Jest jeden problem – jest to, co oznajmia nam znak, miejsce dla jednonogiej kobiety z dzieckiem.

Postanowiłem jednak zachować się jak prawdziwy ojciec-buntownik i mimo wszystko tam zaparkować. Kiedy wyszedłem z auta napotkałem zdziwione miny kilkunastu osób przyglądających się całej sytuacji. Solidnie tym wkurzony wykrzyczałem im w twarz co myślę o takich dyskryminujących mnie tabliczkach, że nie mam zamiaru ubierać sukienki kiedy idę z dzieckiem na zakupy, a tym bardziej, że nie odrąbię sobie nogi przy samej d…

Ich miny stały się jeszcze bardziej zdumione – wprawdzie powodem tego mogło być to, że mój czterolatek ubrany był w strój batmana (z czarną maską i peleryną) ale na potrzeby tego tekstu przyjmijmy, że mój odważny akt obywatelskiego nieposłuszeństwa spotkał się z ostracyzmem ze strony lokalnej społeczności, która nie znosi łamania „starego porządku” i jego reguł.

Tego samego dnia zagaił do mnie mój starszy małolat (pierwszoklasista). - Tato, mam nadzieję, że się na mnie nie obrazisz… -powiedział. Za kilka lat będę drżał słysząc taki tekst, bo przenie będzie wtedy prosił o solidną sumę pieniędzy, albo przyznawał się do jakiś solidnych wybryków. Ale póki co cieszę się błogim losem ojca młodziutkich chłopaków:)

Kilka dni później w szkole miał odbyć się uroczysty dzień mamy i taty. Na kilka dni przed kalendarzowym dniem matki. Przypadek? Na pewno nie – tak powiedziałby pewnie pewien Antoni. I tej uroczystości dotyczyły obawy mojego małolata. „Bo wiesz tata, będzie kilka wierszyków i piosenek o mamie, będzie piosenka o ząbkach… a o tacie tylko pół wierszyka”… uspokoiłem go, że obrażać się nie mam zamiaru, a już na pewno nie na niego. Poszedłem na tą uroczystość i było tak, jak powiedział mój szkrab. Czego oni go uczą w tej szkole? Bo na pewno nie tego, że mama i tata są sobie równi…

---

Tekst pochodzi z bloga prowadzonego przez dziennikarza Bolec.info Krzysztofa "Jegomościa" Krzemińskiego - www.JegoBlog.pl.