Adam Asnyk

Ból zasnął

Ból zasnął we mnie już z cicha,
Jak dziecię krzykiem zmęczone;
Łzy na dno duszy kielicha
Spływają niepostrzeżone.

Wszystkie żywota gorycze
Zamknąłem w sercu jak w grobie;
Niech drzemią w nim tajemnicze.
Nie mówiąc światu o sobie.

Lecz jeszcze męczarnia cudza
Łzę wydobywa spod powiek,
Do gorzkiej myśli pobudza
Przybity rozpaczą człowiek.

Jęk, który w ciemnościach słyszę,
Paląca nędzarzów skarga,
Jeszcze przerywa mi ciszę
I żalem pierś moją targa.

A nie tych żal mi najbardziej,
Co cierpią niezasłużenie:
Ci, jako rycerze twardzi,
Znieść mogą każde cierpienie:

Ci, chociaż los ich przygniata,
Chociaż nieszczęścia dłoń kruszy,
Mają współczucie od świata
I spokój własnej swej duszy.

Lecz żal mi tych, którym cięży
Poczucie spełnionej winy,
Co w sercu noszą kłąb węży
I cierpią z własnej przyczyny.

Takiej boleści posępnej
Najsilniej wstrząsa mną echo...
Gdyż w mrok ich duszy występnej
Nie można zstąpić z pociechą.

cykl WIERSZE O PAŃSTWIE.


Tuwim Julian

Z wierszy o państwie

Panie Ministrze Spraw Wewnętrznych!
Dla słowa żywiąc kult i cześć,
Pozwalam sobie, w strofach dźwięcznych,
Interpelację pewną wnieść.

Otóż: czy Panu Ministrowi
Wiadomo, że od wielu lat
Ferajna durniów i szumowin
Fałszywe słowa puszcza w świat?

Czy Pan Minister nie uważa,
Że zbrodnia ta, powszechna już,
Na wielkie straty skarb naraża,
Skarb (mówiąc szeptem) ludzkich dusz?

I co zamierza Pan Minister
Uczynić, żeby szajka kpów
Przestała raz uprawiać system
Jawnego podrabiania słów?


Dopisane 05.06.2013r. o godz. 12:47:

10
To jest anarchia! To defetyzm!
Podważa narodowy byt!
Hotentot! Cygan! Metek! Metys!
Pięknoduch! Pacyfista! Żyd!

Jehanna wyskoczyła z kina,
Pieńkower sika wodą z łba,
Jan Narodmowy z Rembielina
Z drużyną korporantów gna.

Pieni się Szczapa, Adolf skrzeczy,
Wieniawa grzmi, jak armat sto:
"Au fond nie widzisz jednej rzeczy!
Bardzo przepraszam! A to co?"

I konkurując znów z Rypinem,
Warszawa w taki wpadła szał,
Jak gdybym znowu karabinem
O bruk uliczny wyrżnąć chciał.


Dopisane 05.06.2013r. o godz. 12:49:



:)

Wisława Szymborska - "Z asfaltu i woli wytrwałej"

Z asfaltu i woli wytrwałej
będzie szerokość ulic.
Z cegieł i dumnej odwagi
będzie wysokość budynków.
Z żelaza i świadomości
powstaną przęsła mostów.
Z nadziei będzie drzew zieleń.
Z radości - świeża biel tynku.
Miasto socjalistyczne
miasto dobrego losu.
Bez przedmieść i bez zaułków.
W przyjaźni z każdym człowiekiem.
Najmłodsze z miast, które mamy.
Najstarsze z miast, które będą.
Najmłodsze na jutro bliskie.
Najstarsze na jutro dalekie.

Stefan Gołębiowski
Wiersze sobińskie

Nie używaj
mego słowa
nadaremno
nie dawaj
fałszywego
świadectwa
o mnie nie
bądź głuchy
ślepy święty
podejrzliwy
miej serce
nawet kiedy
je stracisz

Wyszperane w necie:

"Nadejdzie czas, gdy za całe bogactwo posiadać będziemy jedynie to ,cośmy z siebie dali..."

„Jak twardym słowom nadać blask,
by chciały lśnić?
Pieścić je w dłoniach, sercem grzać?
Wykuwać w ciszy młotem barw,
By rdza opadła, został czar?
Zapłoną łuną czerwoności,
Zadźwięczą jak rzucony grosz.
I stworzą wiersz na swoją chwałę,
By go czytali ludzie prości
Wdzięczni za taki piękny dar.”

Z. las Hadas
przemijanie

Codziennością swą uwikłani
odkładamy to co istotne na potem
czasem gubimy ,
jak szczęścia skrawki z wiatru lotem.
Niechcący tracimy coś po drodze
omijamy w biegu zdarzeń
chwile szczęścia niczym
szybujące liście naszych marzeń.
Mówimy kocham przed i po
ofiarując uśmiech, gładząc lico
przemierzając filozofii tło.
Fortunie kroku chcemy dotrzymać
złote myśli adorując
by przy uczuciu raz po raz się zatrzymać.
Z białogłową zamierzamy pląsać walca
w rytmie natury
kiedy los prosi nas do tańca.
To, co w życiu najcenniejsze żyje w nas
czerpmy z niego wszystko
gdyż kiedyś szczęście nam odbierze
odchodzący czas....


scorpion

Nieświadomy.


Istnienia
te realne
co tak prawdziwie istnieje?

Niedościgniona miłość
którą mam przed oczami
nocami przy niej
nieświadomej
śpiącej...

Czy to możliwe
wyczuć koniec świata
w drugim człowieku
i być przy nim
oczami duszy?


Papużka

Sucha cierpliwość...



Malachitowe
odbicie tafli wody.
Niebo się patrzy...

Niby osobno,
a jednak zawsze razem.
Mentalny dotyk.

Delikatny szept,
zamyśleni w sobie.
Niematerialność.

Dnia kolorytem,
uczuciami zmieszani.
Barwy tęsknoty.

Niemym obiegiem
przekazywane wieści.
Snu korelacja.

Długie czekanie,
grzmotem błogosławieni.
Deszczowa jedność.

...bo nawet na pustynnej oazie, kiedyś musi spaść kropla z nieba.
:)

Anioły są miłością zesłaną z nieba

"Anioły są miłością zesłaną z nieba"
Anioły są takie piękne
ciche..
nietknięte..
kiedy jesteś mały
otaczają Cię ze wszystkich stron.
Nie można bez nich żyć
nawet, gdy w nie nie wierzysz,
one są przy Tobie zawsze
jak wiatr..
Pewnego dnia, wszystko się zmienia
i nawet nie wiesz kiedy
najważniejszy Anioł prowadzi Cię ku niebu..
To istota,
która zawsze jest przy Tobie gdy śpisz..
otacza Cię swoimi skrzydłami
pełnymi czułości i troskliwości,
ociera ukradkiem łzę,
gdy o niej zapomnisz..
nie pozwala Cię skrzywdzić,
chce pokazać Ci świat,
chociaż Ty tak strasznie sie przed tym bronisz,
pragnie Twojego szczęścia..
To Twój Anioł..
To miłość..

Incommodi

Nie mówmy o przemijaniu


Nie mówmy o przemijaniu.
Nie dla nas jest ono,
bo przeminą starzy, młodzi,
głupi i mądrzy.

Umrze wszystko
i zostaniesz tylko
ja i Ty
na srebrnej kropli krwi.

I choć porwie nas wiatr i
zawalą się mury,
my będziemy trwać.
Nie przestraszy nas nic.

I nic trwalszego na świecie
nie ma od nas, ode mnie i od Ciebie,
od szeptu w moim uchu
i cichym takcie serca.

Nie mówmy o przemijaniu,
bo nas to nie dotyczy.
My mamy siebie,
dwa ciała w głuchej ciszy.

I gdy już na suchej gałęzi
powiesi się świat,
my będziemy trwać,
my będziemy trwać.

Wiosenny,majowy;
zakwitł bez.
Liliowy,biały,
i ten bzowy.
Oszołomił,pozawracał głowy'
bez liliowy,biały.
i ten bzowy.





-Widok z mojego okna.

Gruszeczka w polu dzika,
na wiosnę w sukni białej.
Aż dziwi się dziewanna.
kto prosił o rękę tej małej?



"7"