Mniej znany poeta, ale wiersz bardzo we mnie trafił :)
Myślenie tobą
Edward Balcerzan
Bogusławie
myślenie tobą
nacinanie brzozowej kory płócien Renoira
ale tylko do miejsc nie zabliźnionej wilgoci
zwijanie w przekrwionym kciuku prażącego żagla
z tkaniny twego biodra nazbyt spierzchłej farbą
zbłąkany w tobie
w dźwięczne mrowisko grudek na odwrocie łydki
zwiany z suchą watą przesilenia
dostrzegalny w listopadach świateł wzbierający
w sypką łachę przyśnionego tobie ciała
powtórzeni w sobowtórach naszych ust — niepowtarzalni
wydobyci z ciepłych kropel snu — niedocieczeni
przygarnięci w popielatej wnęce — czasu? siebie? snu?
ogarniający wnękę
Dopisane 27.06.2011r. o godz. 23:44:
~ napisał(a):
casablanca napisał(a): można nie lubić, ale to chyba proste do zrozumienia, szczególnie dla tych "nie prostaków"?
Zrozum, nie istnieje taki zwrot jak "rozbierać psychologicznie". Nawet w mowie potocznej. Można ewentualnie rozbierać panią psycholog.
wygoglałeś tę "panią psycholog"?! hehe... GOGLE to nie wszystko! Myśl tylda, myśl! i ZAREJESTRUJ SIĘ?! :P
cynik - człowiek, co zna cenę wszystkich rzeczy, a nie zna wartości żadnej z nich...
~Ernest Bryll niezalogowany 28 czerwca 2011r. o 0:08
Czasami lepiej pomilczeć.
Była mi dana cyniczna nadzieja
Więc powinienem patrzeć obojętnie
Jako się góry rodzą i góry zwalają
Więc jestem nauczony, że ziemia tam pęknie
Gdzie ma pęknąć. I ludzie na próżno biegają
Na próżno lepią płaczem krwią i śliną
To co jest im najdroższe. Bo to musi zginąć.
Była mi dana wiedza zapomnienia
Pożarłem ją jak jabłko bez żadnych boleści
Jestem cały bez grzechu - bo grzech się nie mieści
W tej ciasnej ciemnej szczelinie gdzie drzymam
Pomiędzy jest i było a pomiędzy nima.
Umiem pośród zabitych kwiatkiem się zachwycić
Bo kwiat jest ciepły. A oni zabici.
Było mi dane wszystko co być miało
Obroną moją i larwy przetrwaniem
Wiem że ludy są kroplą w wielkim oceanie
Wiem że myśli boli ale bardziej ciało
Mam odwagę letargi
I nic to nie dało
Uciekając w nadzieję. Kryjąc się w zwątpienie
Bijąc ogonem rymów po ciemności falach
Szukamy tej poezji co jest ocaleniem
Choć nie ma słowa co ludzi ocala...
UCZUCIE
Ujrzałem Cię na ścieżce mego zycia
Z mienił sie rytm serca mego bicia
Od tamtej chwili tylko o Tobie myslałem
Od tamtej chwili tylko z Toba byc chciałem
Przechodzac koło mnie cos sie we mnie budziło
To było uczucie ktore we mnie tkwilo
Uczucie ktorym darzyc cie chciałem
Uczucie ktorym dzrze cie dalej
jesteś psycholem
tak do mnie mówili wszyscy w szkole
chory koleś
wychowawczyni, co śmierdziała alkoholem
myślała, że nikt jej nie złapie
kochała się z wuefista w kanciapie
i przyszedł jej facet
spytał, na co sie gapię
strzelił i przeładował
spojrzał na mnie, giwerę schował
ona upadla
gdy tak leżała
szepnęła jeszcze, ze go kochała
I'm sorry
to nie ja, to świat jest chory
ooooo
I'm sorry
to nie ja, to świat jest chory
ja już tego nie łapie
matka pyta, czemu sie na sufit gapie
stygną ci flaczki
a ja nie mogę sie na nie patrzeć
to ona głośniej
jedz, bo nie urośniesz
nie szkodzi
niektórzy chcą być wiecznie młodzi
trzaskam drzwiami
wychowawczynię mam przed oczami
mówili, ze mąż ją kochał na zabój
dla siebie przeznaczył ostatni nabój
I'm sorry
to nie ja, to świat jest chory
ooooo
I'm sorry
to nie ja, to świat jest chory
~marcin.p napisał(a): UCZUCIE
Ujrzałem Cię na ścieżce mego zycia
Z mienił sie rytm serca mego bicia
Od tamtej chwili tylko o Tobie myslałem
Od tamtej chwili tylko z Toba byc chciałem
Przechodzac koło mnie cos sie we mnie budziło
To było uczucie ktore we mnie tkwilo
Uczucie ktorym darzyc cie chciałem
Uczucie ktorym dzrze cie dalej
to dla Dereci naszej?
"Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie,
Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów:
Posągi moich marzeń strącam z piedestałów
I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie...
A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem,
Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę,
Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite
Depce, plącząc krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem.
I jedna mi już tylko wiara pozostała:
Że konieczność jest wszystkim, wola ludzka niczym -
I jedno mi już tylko zostało pragnienie
Nirwany, w której istność pogrąża się cała
W bezwładności, w omdleniu sennym, tajemniczym
I nie czując przechodzi z wolna w nieistnienie."
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
