4 września 2014r. godz. 11:00, odsłon: 17007, Sebastian Zielonka
Dawny Luboszów - dziś najmniejsza wieś w Polsce
Luboszów to najmniejsza wieś w Polsce położona w odległości 22 km od Bolesławca w gminie Osiecznica.
Na karcie pocztowej od lewej z góry: szkoła, kościół, gospoda i pastorówka (fot. mat. autora)
Do 1945 roku funcjonowała w obrębie administracyjnym „Lipschau-Dohms”. Przed II wojną światową była to osada prężnie się rozwijająca z małą stacją kolejową położoną na trasie Jelenia Góra - Żagań. W latach 1668-69 wzniesiono kościół ewangelicki otoczony cmentarzem oraz powstała szkoła. W 1740 roku udzielono ponad 120 chrztów. W XVIII wieku wieś pochłonął pożar, po którym została odbudowana. W 1861 roku osadę zamieszkiwało 448 osób a w latach 30-tych XX wieku było 377 mieszkańców. Działały tu m. in tartak, młyn i gospoda. W 1945 roku niemieccy mieszkańcy wsi opuścili swoje domy a rosjanie nie pozwolili się tu osiedlać ze względu na bliskość poligonu. Pierwszy mieszkaniec wprowadził się w 1957 roku a obecnie istnieje tu jedno gospodarstwo zajmujące się pszczelarstwem. Dziś po „Lipschau-Dohms” pozostały tylko drzewa i zarosła a my możemy podziwiać infrastrukturę wsi na zachowanych, kartach pocztowych i zdjęciach, które przetrwały burzliwe dzieje historii.
Kościół ewangelicki na zdjęciu z początku XX wieku
Wnętrze kościoła ze zwisającym aniołem
Na karcie pocztowej od lewej z góry: szkoła, kościół, gospoda i pastorówka
Na pocztówce widzimy kościół, wnętrze kościoła i dom pastora
Mapa z pierwszej połowy XX wieku z miejscowością Lipschau-Dohms
Źródła i zdjęcia: Wratislaviae Amici, Archiwum Państwowe w Zielonej Górze, sygn. 89/726/0/-/1.
Dawny Luboszów - dziś najmniejsza wieś w Polsce
~ niezalogowany 5 września 2014r. o 17:05
~ napisał(a): kilka lat temu gdy zgubiłem się na grzybach,wieczorem dotarłem do jakiejś leśniczówki.Nie mogąc znaleźć bramy wejściowej przelazłem pod siatką, aby poszukać pomocy. Gdy wstawałem ktoś przyłożył mi lufę do głowy i oznajmił to teren prywatny Luboszów niech pan się cieszy ze pana psy nie zjadły.Dreszcze mi przechodzą do dzisiaj ale ludzi wspominam miło dostałem kolację i podwieźli mnie do domu. Proponuję wchodźcie bramą.
Akurat ,"wchodźcie", nie ma chap,chap,nie tak łatwo,przecież na takim pustkowiu w środku puszczy ,bramy tego domostwa nie stoją otworem ,bo marne byłoby życie jego mieszkańców.Trzeba dzwonić,albo czekać pod bramą a psy "powiadomią" gospodarza ,że ktoś przyszedł.
Historia to trudna dziedzina a jeszcze trudniejsza w regionie dolnośląskim gdzie byli Słowianie, Niemcy i teraz cała mieszanka Polaków z Kresów, Jugosławii i Polski.
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
Daj nam Cynk - zgarnij nagrodę!
Byłeś świadkiem jakiegoś wypadku lub innego zdarzenia? Wiesz coś, o czym my nie wiemy albo jeszcze nie napisaliśmy? Daj nam znać i zgłoś swój temat!
Do 1945 roku funcjonowała w obrębie administracyjnym „Lipschau-Dohms”. Przed II wojną światową była to osada prężnie się rozwijająca z małą stacją kolejową położoną na trasie Jelenia Góra - Żagań. W latach 1668-69 wzniesiono kościół ewangelicki otoczony cmentarzem oraz powstała szkoła. W 1740 roku udzielono ponad 120 chrztów. W XVIII wieku wieś pochłonął pożar, po którym została odbudowana. W 1861 roku osadę zamieszkiwało 448 osób a w latach 30-tych XX wieku było 377 mieszkańców. Działały tu m. in tartak, młyn i gospoda. W 1945 roku niemieccy mieszkańcy wsi opuścili swoje domy a rosjanie nie pozwolili się tu osiedlać ze względu na bliskość poligonu. Pierwszy mieszkaniec wprowadził się w 1957 roku a obecnie istnieje tu jedno gospodarstwo zajmujące się pszczelarstwem. Dziś po „Lipschau-Dohms” pozostały tylko drzewa i zarosła a my możemy podziwiać infrastrukturę wsi na zachowanych, kartach pocztowych i zdjęciach, które przetrwały burzliwe dzieje historii. 
