3 maja 2011r. godz. 09:48, odsłon: 3503, Bolec.Info

Bóg Honor Ojczyzna

Po raz siódmy pod Krzyżem Milenijnym w Wilczym Lesie śpiewano pieśni patriotyczne.

2.maja br. odbyła się uroczystość patriotyczno religijna w Wilczym Lesie pod Krzyżem Milenijnym. Uroczystość zorganizowały trzy powiaty: bolesławiecki, złotoryjski i legnicki. Gospodarzem uroczystości był wójt gminy Warta Bolesławiecka i proboszcz miejscowej parafii.
Uczestniczyło wojsko z 10 brygady kawalerii pancernej, ochotnicze straże pożarne i liczni mieszkańcy regionu. Odbył się także apel poległych i oddano salwę honorową.
Bolesławiec reprezentował Dariusz Kwaśniewski członek Zarządu Powiatu. Wygłosił on bardzo interesujące przemówienie, które załączamy w całości.
Po oficjalnych uroczystościach, odbyła się tradycyjna majówka, można było zakosztować wspaniałego ciasta, wojskowej grochówki i napić się kawy i herbaty.
Poniżej przemówienie Dariusza Kwaśniewskiego:

Szanowny Księże Proboszczu,
Panie Wójcie (Panowie Wójtowie), Panie pułkowniku,
zaproszeni goście, Szanowni Państwo…


Już po raz siódmy spotykamy się w tym niezwykłym miejscu, pod Krzyżem Milenijnym w Wilczym Lesie, aby wziąć udział w Festiwalu Piosenki Religijno – Patriotycznej.

Uroczystości poświęconej Janowi Pawłowi II i Ojczyźnie. Spotykamy się także w szczególnym czasie – czasie jakże ważnych dla nas wydarzeń.

Wczoraj dokonano beatyfikacji Ojca Świętego Jana Pawła II – Papieża Polaka. Dziś przypada Święto Dnia Flagi i wszystkich Polaków mieszkających za granicą. Jutro kolejna rocznica uchwalenia Konstytucji III Maja.

Te wielkie wydarzenia postanowiliśmy uczcić razem – my: przedstawiciele duchowieństwa, samorządowcy, wojskowi, mieszkańcy naszych zaprzyjaźnionych gmin i powiatów.


Czy jest idea, myśl, która łączy wszystkie te wydarzenia? Tak. Taką ideą jest bliska większości
z nas dewiza: „BÓG, HONOR I OJCZYZNA”.

Co prawda oficjalnie słowa te znalazły się
na wojskowych sztandarach dopiero w 1993 roku, ale tak naprawdę związek „Boga, Honoru
i Ojczyzny”, związek wiary i patriotyzmu towarzyszył nam przez wieki. W czasach wielkiej chwały i czasach trudnych. W czasach radości i chwilach zwątpienia.


I choć nie odbieramy prawa do miłości Ojczyzny osobom wyznającym inne systemy wartości, to na pewno mamy prawo przypominać o wiekowych związkach wiary i patriotyzmu. Początki polskiej państwowości związane są przecież z przyjęciem chrztu przez pierwszego historycznego władcę – Mieszka I. Związek wiary i patriotyzmu towarzyszył ofierze Henryka II Pobożnego w bitwie pod Legnicą; z „Bogurodzicą” na ustach rozpoczynali bitwę pod Grunwaldem wojowie Władysława Jagiełły.

Wiara w Boga, honor i umiłowanie Ojczyzny towarzyszyły nam Polakom w czasach świetności Polski Jagiellonów i w tragicznych wydarzeniach wieku XVIII. Wieku, który mimo próby ratowania Polski – jaką było także uchwalenie Konstytucji III Maja – okazał się dla nas czasem zgubnym. Czasem utraty suwerenności i niepodległości.


Przez długie 123 lata niewoli, marząc o wolności i walcząc o nią – w powstaniach listopadowym
i styczniowym czy wojnie obronnej 1920 roku – Polacy modlili się, prosząc: „Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie…”. Związek wiary i patriotyzmu pomagał przetrwać nam ciężkie czasy ostatnich kilkudziesięciu lat – czasy dwu totalitaryzmów. I ostatecznie pomógł.

Nie zapomnimy proroczych słów wypowiedzianych przez Ojca Świętego na placu Piłsudskiego w Warszawie
w czerwcu 1979 roku podczas pierwszej jego pielgrzymki do Polski: "Niech zstąpi Duch Twój
i odnowi oblicze ziemi... Tej ziemi!"


Słowa i autorytet Ojca Świętego, Jana Pawła II, towarzyszyły nam w ostatnich trzydziestu latach. Latach mozolnego budowania naszego kraju – kraju już suwerennego i odrodzonego. To Papież Polak uczył nas nowego patriotyzmu. Patriotyzmu, który nie musiał już być heroiczną walką, ale powinien być trudem codziennego budowania.

Patriotyzmu rozumianego jako praca na rzecz Ojczyzny i innych ludzi. Powinniśmy pamiętać jego nauki: "Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi" – byłoby dobrze, gdybyśmy pamiętali o tych słowach na co dzień.


Mówi się często, że Jan Paweł II zmienił Polskę, ale… nie zmienił Polaków. Że jego wielkość zmieniła świat, unicestwiła zimne wojny i obaliła mury. Ale nie zdołała zmienić mentalności wielu z nas.

Starajmy się więc, aby spuścizna wielkiego Polaka i patrioty była dla nas drogowskazem również teraz i w przyszłości. Pracujmy na rzecz powodzenia naszych rodzin naszych małych ojczyzn: gmin i powiatów. I całego kraju.

Ta praca na rzecz dobra ogólnego, na rzecz innych ludzi niech będzie esencją współczesnego patriotyzmu.

Mamy przecież wartości, które nas do niego prowadzą: „BÓG, HONOR i OJCZYZNA”.