Delikatnie zaofftopuje
uwielbiam Z.Beksinskiego :)




Dopisane 30.06.2011r. o godz. 12:10:

A teraz cos
co powinno sie sluchac z pewnym namaszczeniem
bo i nie jest to zwykle cos

Zatem
przygas swiatla.nalej lampke dobrego wina

bo oto ¨¨

LACRIMOSA STILLE

die Strasse der Zeit

No no Balbinka! Przypominasz mi tu pewną niecodzienną damę z tego forum co pojawia się i znika.Derrecie.Ciekawe czy urodą też jej dorównujesz i gustem muzycznym.
:*






Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,

Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;

Jednakże gdy cię długo nie oglądam,

Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;

I tęskniąc sobie zadaję pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?



Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu

W myśli twojego odnowić obrazu?

Jednakże nieraz czuję mimo chęci,

Że on jest zawsze blisko mej pamięci.

I znowu sobie powtarzam pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?



Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,

Abym przed tobą szedł wylewać żale;

Idąc bez celu, nie pilnując drogi,

Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;

I wchodząc sobie zadaję pytanie;

Co tu mię wiodło? przyjaźń czy kochanie?



Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił,

Po twą spokojność do piekieł bym zstąpił;

Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem,

Bym był dla ciebie zdrowiem i pokojem.

I znowu sobie powtarzam pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?



Kiedy położysz rękę na me dłonie,

Luba mię jakaś spokojność owionie,

Zda się, że lekkim snem zakończę życie;

Lecz mnie przebudza żywsze serca bicie,

Które mi głośno zadaje pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czyli też kochanie?



Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał,

Wieszczy duch mymi ustami nie władał;

Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem,

Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem;

I zapisałem na końcu pytanie:

Co mię natchnęło? przyjaźń czy kochanie?

:P :*

Jeśli La crimoza? to polski zespół podobnego gatunku, z poezją w tekstach, ale też poetyckim klimatem, oraz niezłą muzą... ABRAXAS ... poezja lubi dobrą oprawę muzy :)



&feature=related


Dopisane 30.06.2011r. o godz. 15:25:

"Camille Claudelle"! :) Chrzanowska...




Dopisane 30.06.2011r. o godz. 15:42:

JUŻ RAZ UMARŁEŚ
(lady death - przy tobie wiem czym jest życie)

jesteś szalony i znów dziś nie zaśniesz otoczony mrokiem zapalasz swe oczy
towarzystwo cieni roztańczone straszy najczarniejsza noc wzlatuje skrzydłami

gotyckie witraże rzucają przeźrocza świętych twarzy co żywią się ogniem
palonych stosów krzykami czarownic co szły do swego diabelskiego nieba

twój niepokój daje ci szanse uwierzyć jesteś i tworzysz samoudręki postacie
bliźniaka w paranoi panią co za ścianą tęskni za kotem i jego jednym okiem

kruczymi dziobami niebo zrzeszociało gacki chichocząc wciąż się zataczają
desmodus-nietoperz zapala się jak neon udaje archanioła co ssie palec boga

zegar hebanowy skrócił sobie drogę czas rozbiegany skacze poprzez groby
już nie daleko do pierwszego światła a potępieńcy wciąż ofiar szukają

schody kamienne z poręczami bluszczu uśmiechnięte bezgłośnie wargi pochylone
karmiły dawnym echem nagie stopy dziewic co szły na szczyt wieży i o sny się prosiły

teraz jesteś głuchy na pachnące kwiaty szczególnie te co ranią w słońcu
wyrastając
dziś udajesz cierpienie i na niby umierasz jednak my już wiemy naprawdę
umarłeś

niebo się rozpłomienia drzewa rozbiegane pozostawiają za sobą ślady korzeni
cienie zniknęły z księżycem w pełni powrócą o zmroku dobranoc death lady


wstaje świt
przycicha echo

Abraxas tak,tak!

ale Camille Claudelle.moja ulubiona rzezbiarka,portrecistka
cudownie zdolna z potezna wyobraznia ale tez nieszczesliwa i odrzucona w czasie choroby,zapomniana,niespelniona.
Szkoda bardzo ,ze zniszczyla czesc swoich dziel.
Niezwykle z dolna artystka !!
A piosenka w wykonaniu Agnieszki Chrzanowskiej oddaje dramaturgie zycia rzezbiarki,ekspresyjnie wykonanie,
nie moge sie nasluchac!
Moze tekst nie do konca zbyt lotny
niemniej calosc zachwyca mnie
absolutnie zachwyca!!!
Jestem pod wrazeniem .

OD muzyki piekniejsza jest tylko cisza,,
te slowa napisal brat Camilli- Paul Claudel
ktory byl znanym poeta
nie jest to co prawda moj ulubieniec
ale jeden z jego wierszy wkleje tu

moje słońce już na zachodzie
goni umykający piasek
z życia dalekiej podróży
zamyka przestrzeń między palcami

pojemnością obu komór
mnoży co jeszcze nieprzesiane
z nadzieją na wschód
poza czasem
_________________
Wiersza nie tworzą litery, które wypisuję na papierze,
lecz biel, którą obok nich pozostawiam.

/Paul Claudel/

Balbina napisał(a): Abraxas tak,tak!
[...]
A piosenka w wykonaniu Agnieszki Chrzanowskiej oddaje dramaturgie zycia rzezbiarki,ekspresyjnie wykonanie,
nie moge sie nasluchac!
[...]
OD muzyki piekniejsza jest tylko cisza,,
te slowa napisal brat Camilli- Paul Claudel
ktory byl znanym poeta
[...]
Wiersza nie tworzą litery, które wypisuję na papierze,
lecz biel, którą obok nich pozostawiam.

/Paul Claudel/

Abraxas bardzo często puszczał w swoich audycjach T.Beksiński!

Agnieszka Chrzanowska ma jeszcze kilka fajnych kawałków :)

Słowa Paula Claudel tworzą odmienną perspektywę na wiersz, inną optykę, odwraca świadomie spojrzenie, ciekawa myśl zawarta w dwuch wersach...


Dopisane 01.07.2011r. o godz. 07:42:

hmm... oczywiście miało być w "dwóch wersach", ogromna różnica :)


Dopisane 01.07.2011r. o godz. 07:50:

Herbert Zbigniew

Przesłanie Pana Cogito

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeź się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj - kiedy światło na górach daje znak - wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź



Dopisane 01.07.2011r. o godz. 07:55:

powyżej "przesłanie Pana Cogito" jeden z ważniejszych dla mnie wierszy...


Dopisane 01.07.2011r. o godz. 08:09:

KOndrat mi przypomniał Mirosława Czyżykiewicza :) dzięki...

&feature=related

heh!
wczoraj ponownie wrocilam do ,Przeslania, H.
rozczytywalam sie,analizowalam

a dzisiaj to wklejasz :]

Balbina napisał(a): heh!
wczoraj ponownie wrocilam do ,Przeslania, H.
rozczytywalam sie,analizowalam

a dzisiaj to wklejasz :]

zbieg okoliczności? ;) a może po prostu wiersz niezwykły? miłego dnia...


Dopisane 01.07.2011r. o godz. 08:19:

&feature=related