E napisał(a):
A gdybyś chciał takiemu laikowi jak ja, wytłumaczyć pojęcie ekonomii normalnej i nienormalnej, to co byś napisał? :)

Ubiegłaś mnie Literko , o to samo chciałem zapytać :)


Dopisane 08.04.2014r. o godz. 21:57:

Bierność społeczeństwa , Droga Izo wynika ze ścierwomedialnej propagandy . Idea wolnego rynku w wydaniu Missesa z odrobiną keynesowskiego interwencjonizmu nie jest zła . Problem polega na tym , że banksterzy mają głęboko w du ... żym kapeluszu ludzkie zasady , liczy się tylko zysk . I tą rządzą zarażają posłusznych i.diotów Ikonowicza. Jakiś rok temu pisałem w tym temacie , że Orban ma w du ... żym kapeluszu eurokołchoz i MFW , i organizuje własne banki. Nie ma się co dziwić , że rośnie Mu poparcie społeczne , a ryżemu Olsenowi zmanipulowane , fiducjarne słupki. Ale to nic , kiedyś będzie normalnie ... w coś trzeba wierzyć :D

A jak znajdujesz twórczość Naomi Klein ? :)

Dobranoc :)

BPM napisał(a): spotkanie, a raczej zderzenie Polski z wolnorynkowa gospodarka,, demokracja i kultura liberalna stwarza nowy kontekst dla wszelich poczynan gospodarczych, finansowych i rynkowych. Znam liczne przypadki refleksji nad gospodarka nie skazone znajomoscia ekonomii. Ponosc sam tow Wieslaw marzyl o tym, by na jego nagrobku widnial skromny napis: "Wladyslaw Gomulka - ekonomista".
Niestety, tylko starsz generacja doceni subtelnosc marzen ex-sekretarza. czytajac troche von Misesa, Hayeka, ordoliberalow, Samuelssona, Friedmana, Gailbraitha oraz innych mezow uczonych, mozna wyzwolic sie z wielu stereotypow. Mysle, ze poprzez wyswiechtany schemat socjalizm-kapitalizm mozna dojsc do podzialu znacznie prostszego: ekonomia normalna i nienormalna.

Ekonomia , BPM-ie nie wydaje się być stricte nauką ścisłą, jest raczej nauką społeczną, choć stara się określić prawidłowości, stwierdzić związki przyczynowo- skutkowe rządzące gospodarką i sformatować w pewne reguły matematyczne, ustalić modele. Ale wszystkich czynników nie da się do końca przewidzieć, w tym reakcji rynku ( ludzi ). A ekonomiści, jak to naukowcy, mają często odmienne zdania w ocenie określonych zjawisk ekonomicznych, tak przynajmniej mi to wygląda.
O ekonomii socjalizmu, to nawet trudno rozmawiać, bo to nie ekonomia, tylko system nakazowo-rozdzielczy :D rugujący wszelką ludzka przedsiębiorczość.

Panna, Naomi zostawię na weekend, aby mi się koszmary w nocy nie śniły ;)

Dobrej nocy :)

No tak , tyle tylko ,że ten system nakazowo- rozdzielczy o wypaczonej ekonomii, za cirka 40 mld zielonego , zadrukowanego papieru, w ciągu półtorej dekady zbudował ponad 500 fabryk i 30% stanu mieszkaniowego. PKB ponad 80% i przyrost naturalny. Szczęśliwi ludzie , komu to k ... a przeszkadzało , jeśli nie banksterom z eurokołchozu ? Dzisiaj tuskoboje szykują się do sprzedaży lasów , ta ich nowoczesna ekonomia zrobiła z nas żebraków i pozbawia nawet dóbr naturalnych.

Eh ( nie wolno kląć ) ... dobranoc :)

Pannazdzieckiem napisał(a): No tak , tyle tylko ,że ten system nakazowo- rozdzielczy o wypaczonej ekonomii ( ... )

Czyli wg Ciebie system padł w największym swoim rozkwicie?:D
Nie, Panna, upadł, bo się załamał. Socjalizm prowadzi do reglamentacji, w kapitalizmie problemem jest upchnięcie produkcji, poszerzanie rynków zbytu - najlepiej przez eksport.
Po 1989r. zniszczono polskie firmy przez odebranie im kasy, wyprzedano majątek narodowy, w tym banki i strategiczne gałęzie gospodarki, prawie wszystko za bezcen przejął kapitał zagraniczny. O tym właśnie mówi prof. Kieżun. Żadne państwo o ustalonej gospodarce kapitalistycznej nie zrobiłoby takiego numeru, u nas przeszedł, nie tylko zresztą u nas. :|

Miłego dnia :)

Dokładnie , o tym również mówi Doktryna Szoku. Banksterom bardziej opłaca się niszczyć narodowe gospodarki , jak je budować. A wynika to z samej istoty pieniądza drukowanego. Niestety. Ukraina też teraz pada , ale metodyka działania pozostaje ta sama. Puste obietnice w celu przejęcia majątku narodowego , pod hasłami cudotwórczej prywatyzacji. To samo było u nas , kto jak kto , Ty doskonale o tym wiesz :) A ludzie , którzy do tego dopuścili powinni odpowiedzieć za to. Przed pierwszymi " demokratycznymi " wyborami w 89 latałem po wsi jak głupi namawiając do uczestnictwa i głosowania za nowym. O ja głupi ! Znam bolączki socrealizmu, ale dwadzieścia lat później wiem już o co tu chodzi i nie specjalnie mi się to podoba. Jesteśmy niewolnikami na ziemi, za którą nasi ojcowie krwią płacili , zgodnie z tym , co przepowiedział Jeferson.

Miłego :)


Dopisane 09.04.2014r. o godz. 08:15:

I jeszcze wiadomości ze świata globalizmu :

Brytyjska pomoc dla korporacyjnej inwazji w Afryce

600 milionów funtów pomocy finansowej z Wielkiej Brytanii pomoże takim firmom jak Monsanto i Unilever przejąć afrykańską ziemię i rolnictwo – ostrzega Miriam Ross. Umacnianie obecności zagranicznych potentatów żywnościowych będzie katastrofalne dla drobnych rolników, którzy dostarczają strawy dla 70% mieszkańców Afryki.

Budżet pomocowy Unii Europejskiej, jakby się zdawało, służy walce z ubóstwem – nie natomiast stwarzaniu możliwości biznesowych dla najzasobniejszych i największych firm na świecie. Mając na uwadze powyższe wskazanie, taka inicjatywa jak The New Alliance for Food Security and Nutrition (Nowy Sojusz dla Bezpieczeństwa Żywnościowego i Odżywiania) mogłaby uchodzić za formułę realizacji tej misji. Gdy jednak przyjrzymy się bliżej, to okaże się, że system uruchomiony przez rządy G8 i największe globalne firmy rolno-spożywcze, ma niewiele wspólnego z karmieniem niedożywionych.

Nowy raport World Development Movement (Światowego Ruchu Rozwoju) przeczy tezie o zbawiennym wpływie „Nowego Sojuszu” i przestrzega, że nowa pomoc z brytyjskiego budżetu w rzeczywistości zwiększy ubóstwo i nierówności w Afryce. Zwolennicy projektu sugerują, że wpłynie on pozytywnie na potencjał produkcyjny żywności w Afryce, ale jak zauważa Miriam Ross jest to tylko czysta retoryka i współczesny, wielokrotnie podważony już mit, zakładający mylnie, że „więcej żywności oznacza koniecznie mniej głodu”. Planeta Ziemia sumarycznie produkuje obecnie wystarczającą ilość jedzenia, aby wykarmić szacunkowo 12 mld ludzi. Jednakże, z obecnej populacji 7 mld, średnio co siódma osoba cierpi na chroniczne niedożywienie.

Doświadczenia samej tylko Afryki są świadectwem tego, że rosnąca produkcja żywności nie redukuje problemu głodu. W Afryce Subsaharyjskiej w 2011 roku produkowano o 10% żywności więcej na osobę niż dwadzieścia lat wcześniej, w roku 1991. Rosnąca moc produkcyjna nie przyniosła jednak, jak podpowiada logika, równoległych sukcesów w walce z głodem, a wręcz przeciwnie, odnotowano prawidłowość odwróconą. Liczba osób niedożywionych w obszarze subsaharyjskim, w tym samym okresie wzrosła bowiem o 40%.

Dzięki „Nowemu Sojuszowi” garstka największych na świecie firm z branży spożywczej i rolnej zgodziła się „zainwestować” w dziesięciu krajach afrykańskich, których rządy przystąpiły do programu tj. w Etiopii, Ghanie, Tanzanii, Burkina Faso, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Mozambiku, Nigerii, Beninie, Malawi i Senegalu. W zamian rządy każdego z wymienionych państw zgodziły się na poważną korektę krajowych przepisów – będącą w istocie ułatwieniem dla wielkiego biznesu. Reformy do których zobowiązano afrykańskie kraje ułatwią zdobywanie dużych połaci ziemi wielkim, zagranicznym podmiotom gospodarczym. W Etiopii system przyjęto w takiej formie, by zapewnić inwestorom szybki dostęp do ziemi. Podobnie jak europejscy, dziewiętnastowieczni koloniści, teraźniejsi zwolennicy agrobiznesu postrzegają Afrykę jako ziemię przeznaczoną do eksploatacji. Większość ziemi która pójdzie pod wykup w rzeczywistości ma już swoich mieszkańców, którzy korzystają z niej w celu poboru wody, uprawy, zbieractwa, polowania, pozyskania drzewa opałowego i roślin leczniczych.

Co najmniej 56 milionów hektarów ziemi zostało sprzedanych lub wydzierżawionych w Afryce od 2001 roku, i nieuchronnie, dalsze nabywanie i zawłaszczanie gruntów przez międzynarodowe korporacje (azjatyckie, europejskie, amerykańskie) wysiedli wielu ludzi, których źródła utrzymania zależą od lokalnych zasobów przyrodniczych. Przyjazd wielkich firm wiąże się często z mamieniem lokalnych mieszkańców różnymi obietnicami, związanymi choćby z pracą. Składane obietnice materializują się jednak w niewielkim stopniu, a zmiana miejscowego zagospodarowania, przekształca wydolne wcześniej gospodarstwa rodzinne w grupy słabo opłacanych robotników najemnych.

Program „Nowego Sojuszu” legitymizuje również politykę prywatyzacji nasion; wkraczając do niektórych krajów, zobowiązuje swoich rządowych partnerów do reform w tym zakresie, tak że wkrótce zdolność drobnych rolników do magazynowania nasion na przyszłoroczny zasiew lub ich wymiana między sobą, zostają prawnie ograniczone. Wielkie firmy nasienne, takie jak Monsanto, Syngenta i DuPont, nie tylko należą do największych graczy „Nowego Sojuszu”, ale i domagają się wprowadzania nowych przepisów, które dadzą rolnikom mały wybór i poniekąd zmuszą ich do nabywania nasion właśnie od wielkich nasiennych oligopolistów. To stara wypróbowana metoda. Ograniczani w ten sposób afrykańscy rolnicy płacą za to, co wcześniej sami mogli wyhodować i czym dzielili się między sobą w sposób nieskrępowany – poleganie zaś na korporacyjnych nasionach, zmniejsza różnorodność genetyczną, która jest kluczowa dla drobnych rolników, zwłaszcza w zetknięciu ze zmianami przyrodniczo-pogodowymi i koniecznością reagowania na nie. Nawozy i pestycydy to kolejny produkt, które firmy nasienne sprzedają afrykańskim rolnikom jako towar pierwszej potrzeby. Największa agrochemiczna firma na świecie, Yara, pragnie rozszerzyć rynek zbytu dla swoich nawozów, a uzależnienie od nich afrykańskiego rolnictwa wpisze się w ten biznesplan. W Indiach uzależnienia od środków chemicznych miało tragiczne konsekwencje. Szacuje się, że ćwierć miliona indyjskich rolników popełniło samobójstwo w ciągu 15 lat do roku 2010, na co wpływ miały długi obciążające domowe budżety po zakupie środków agrochemicznych.

Firmy zjednoczone wokół „Nowego Sojuszu”, takie jak wspomniana Yara, chwalą się, że ich inwestycje przyczyniają się do budowy dróg i portów, poprawiają infrastrukturę afrykańskich krajów i akumulują ich rozwój. Miriam Ross porównuje te tłumaczenia, ponownie z argumentacją dziewiętnastowiecznych kolonizatorów, którzy także postrzegali siebie jako pionierów postępu, budujących porty i linie kolejowe. Tak jak to miało miejsce w roku 1880, tak teraz inwestycje te nakierowane są na wywożenie surowców z kontynentu i służą przede wszystkim gospodarce eksportowej. Nie przypadkiem, jak ogłosili przedstawiciele firmy Yara, kilka korytarzy lądowych w Afryce znajduje się właśnie w fazie rozwoju, a ich celem będzie połączenie doskonałej ziemi rolnej z nadmorskimi portami. W ostatnich latach Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy zmusiły wiele budżetowo ubogich krajów do produkcji na eksport, z jednoczesnym otwarciem rynków na import, co niejednokrotnie kończyło się katastrofalnymi skutkami dla gospodarek tych państw których przedstawiciele zawierzyli nowej ekonomicznej strategii implementowanej przez międzynarodowe panele doradczo-finansowe.

Opracowanie: Damian Żuchowski

Korporacyjny kapitalizm , jak wspaniale dbają oni o międzynarodową społeczność. Świetlana przyszłość , nic innego czekać nas nie może.

Ja się dziwie Izie, że ma do ciebie taką cierpliwość. To tak jakby tłumaczyć funkcjonowanie świata manekinowi z wystawy sklepowej.

skorn, racje mial BPM piszac, ze zna przypadki refleksji nad gospodarka bez skazenia chociazby elementarnymi pojeciami z ekonomii. Waznymi sa rezerwa szczatkowa i jakis tam pieniadz fid. Masa linkow, filmikow i innych wypowiedzi wyrwanych z kontekstu.