Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi,
Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę
I duszę pełną o niego mam trwogi
I myśli moje już tam, w jego progi
Lecą stęsknione...
I ponad dachem jego się trzepocą
Miesięczną nocą...
Nie kocham jeszcze, a ranki już moje
O snach mych dziwnie wstają zadumane,
Już chodzą za mną jakieś niepokoje,
Już czegoś pragnę i czegoś się boję
W noce niespane...
I już na ustach noszę ślad płomienia
Jego imienia.
Nie kocham jeszcze, a już mi się zdaje,
Że nam gdzieś lecieć, rozpłynąć się trzeba,
W jakieś czarowne dziedziny i kraje...
Już mi się marzą słowicze wyraje
Do tego nieba,
Które gdzieś czeka, aż nas ukołysze
W błękitną ciszę.
Walt Whitman
chyba nie trzeba specjalnie przyblizac sylwetki tego wysmienitego,,pacyfistycznego,,poety
wychowany na Dantym,Szekspirze i Homerze dzis
stawiany jest na jednej polce w w/w autorami.
Autor tzw wolnych wierszy,rapsod,kochany i podziwiany przez miliony ludzi na swiecie stal sie symbolem wolnosci dla hipisow
ludzi ceniacych wolnosc i rownosc braterska
ale tez swoimi zdzblami wywowywal mnostwo kontrowersji ze wzgledu na swawolne poglady erotyczne,homoseksualizm
przedstawie jednak zupelnie cos innengo
jako,ze Walt byl zachwycony postacia Lincolna,w czasie wojny secesyjnej mial z Nim osobisty kontakt
po jego smierci napisal ...
::: Walt Whitman :::
Kapitanie! Mój Kapitanie! Minął lęku czas;
Nasz okręt rozbił mnogość fal, by dobyć z głębin skarb;
Tak blisko port, już słyszę dzwon i braw wzburzony huk;
W źrenicach ich sunący kil, okręt- odwagi próg:
Cóż za rozpacz! Jaki strach!
To z rany sączy się krew
Na pokład gdzie Kapitan
Upadł w zimno i śmierć.
Kapitanie! Mój Kapitanie! Powstań i usłysz dzwon,
Ach, powstań, by ujrzeć flagi ruch, dla Ciebie trąby grzmot;
Dla Ciebie wieńce i kolor wstęg, Tobie faluje tłum;
Ciebie pragnie rąk chwiejnych las, czekając na uścisk cum;
Spójrz ojcze! Kapitanie!
Pod głową Twą ramię me;
To sen, zły sen, pójdzie precz,
Że w oczach jest chłód i śmierć.
Kapitan milczy dumnie, siność na jego wargach;
Ojciec gardzi ramieniem, nie tętni w nim myśl żadna;
Okręt dobił do brzegu, minąwszy ogromy skał;
I lęku podróż skończyła się, w rękach błyszczy skarb;
Grzmij o tłumie, tyś jak dzwon,
Domem mym: żałoby sień,
Pokład gdzie kapitan śni,
Ciała Jego chłód i śmierć.
Whitman! wiedziałem, że czegoś mi tutaj brakuje! KApitanie, mój kapitanie :) "Stowarzyszenie umarłych poetów"... i proszę co poezja potrafi zrobić ze zwykłego człowieka!
nienajlepsza kopia, ale warto przypomnieć :)
cynik - człowiek, co zna cenę wszystkich rzeczy, a nie zna wartości żadnej z nich...
Pójdź, pójdź, poeto! Pójdziemy na pole,
Jak skowronkowi, skrzydła ci rozwinę,
Jak rybkę, puszczę na wodną głębinę,
Jak bujnym wiatrom, dam taką ci wolę!
Będziemy słuchać, jak zboża szum rośnie,
W błękit wpatrzeni i w chmurek przeloty,
Jak muszka brzęczy, jak huczy żuk złoty,
Jak dzięcioł puka w gęstwinie na sośnie...
Nad jasną strugą siądziemy na trawie,
Kędy się niebo w wód dwoi przeźroczu;
Ty będziesz patrzał, jak ciągną żurawie,
Ja, jak łzy jasne padają ci z oczu.
Będziesz mi śpiewał, śpiewał... Wszystkie głosy
Dam fletni twojej, słowiki uciszę,
By gaje drżały srebrzyste od rosy,
Gdy nimi pieśń twa, jak wiatr, zakołysze.
Miesięczną pełnię wyzłocę dla ciebie,
Rankom dam świeżość, a nocom tęsknotę
I takie gwiazdy rozpalę ci złote,
Jakie świeciły na młodym twym niebie.
Brzozom twym srebrne warkocze rozczeszę,
Z ziół wonnych stopom zaścielę kobierce,
Wszystko ożywię, rozbudzę i wskrzeszę...
Pójdź, pójdź, poeto! -
Poeta
A wskrzesisz ty serce?...
Dopisane 04.07.2011r. o godz. 11:24:
jeszcze raz "Stowarzyszenie umarłych poetów" - odkrywanie talentu... ;)
cynik - człowiek, co zna cenę wszystkich rzeczy, a nie zna wartości żadnej z nich...
tak... :) to jak pierwszy trell słowika, skowronka... jak pierwszy lot gołębia pocztowego... jak pierwszy płacz dziecka :) tak wiele wokół nas poezji, wystarczy umiejętnie patrzeć... miłego dnia
cynik - człowiek, co zna cenę wszystkich rzeczy, a nie zna wartości żadnej z nich...
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii i wypowiedzi, a osoba zamieszczająca wypowiedź może ponieść za jej treść odpowiedzialność karną i cywilną. Bolec.Info zastrzega sobie prawo do moderowania wszystkich opublikowanych wypowiedzi, jednak nie bierze na siebie takiego obowiązku.
Pamiętaj, że dodając zdjęcie deklarujesz, że jesteś jego autorem i przekazujesz Wydawcy Bolec.Info prawa do jego publikacji i udostępniania. Umieszczając cudze zdjęcia możesz złamać prawo autorskie. Bolec.Info nie ponosi odpowiedzialności za publikowane zdjęcia.
