Lojalnosc traci dzis na wartosci,zbyteczny bagaz na plecach garb,kiedy sie zechcesz w rekaw wypłakac do studni lepiej skieruj swoj zal

A jak to sie odnosi do poezji ?

wiersz edukacyjny? ;)

Sztuka poetycka
Gędźby nad wszystko, gędźby w każdej chwili!
Przeto wiersz raczej nieparzysty bierz,
Mglistszy, płynniejszy, rozpuszczasz go, gniesz,
Nic w nim, co cięży lub się nie uchyli.
Pamiętaj także, przy wyborze słów,
Zbyt nie unikać niedbałości pewnej:
Oh, nic milszego od piosnki rozwiewnej,
Gdzie się niepewne z pewnym łączy znów.
To piękne oczy za gazy zasłoną,
To południowy, zloty, drżący pył,
To, gdy jesienny ziemię pomrok skrył,
Błękit z gwiazd jasnych tonią niezgłębioną.
My chcemy tylko odcieniowanych smug,
Nie barwy świetnej, nie, tylko odcienia!
Oh, mgła odcienia jedyna spromienia
Sny z marzeniami, z fletnią - tęskny róg!
Sensów końcowych strzeż się najprzykładniej,
Nieczystych śmiechów, złej dowcipu gry,
Przez które cieką z ócz lazury łzy -
I wszystkich czosnków tych kuchni czeladniej.
Kark retoryce bez wahania skręć!
A dobrze zrobisz, w energii rozpędzie,
Gdy przytrzesz rymom zbyt lśniące krawędzie.
Nie strzeż? - zobaczysz, gdzie je porwie chęć!
O, któż wypowie wszystkie rymu grzechy?
Dzieciak ogłuchły lub Negr wściekły snadź,
Musiał jarmarczny ten klejnot nam dać,
Co fałszywymi brzmi grzechotek echy?
Gędźby jedynie, zawsze, wszędzie dbaj!
Niech wiersz twój będzie czymś nagłym w przelocie,
Co - czujesz - pierzcha z duszy już w nawrocie
W innych miłości, innych niebios kraj.
Niech wiersz twój będzie szczęśliwą przygodą,
Którą ci wiatru porannego pęd
Przywiał z woniami tymianków i mięt...
Reszta jest tylko literacką modą.

Nade wszystko muzyki! Dla niej
Przenoś wiersz nieparzysty nad inne,
Roztopiony w powietrzu płynniej,
Bez ciężarów, co wstrzymują zdanie.

Wiąż wyrazy niedbale dobrane:
Nic droższego od przymglonej piosenki,
Gie w upojeniu łączą dźwięki
Z wyrazistym Niezdecydowane.

To piękne oczy za woalu zasłoną,
To dzień od żaru południa drżący,
To przez niebo jesieni stygnącej
Gwiazdy w głębi błękitnej toną.

Bo nade wszystko chcemy Odcienia,
Odcienia, nie kolorów tęczy!
Oh, tylko Odcień zaręczy
Sen ze snem, z fletnią rogu brzmienia!

Stroń od puenty zabójczej. Niech zgłuchnie
Okrutny dowcip i śmiech pod piórem,
Co każą płakać oczu lazurom,
Odrzuć tę całą nędznych czosnków kuchnię!

Złam retoryce kark, bez pardonu!
I nie wahaj się, sam pełen żaru,
Rym nauczyć mądrego umiaru;
Dokąd poniósłby, nie poskromiony?

O, któż zliczy Rymu złe narowy,
Jaki Negr szalony, głuche dziecko
Wynalazło ten lśniący zdradziecko,
Brzmiący pusto klejnot groszowy?

Muzyki wszędzie, muzyki zawsze!
Niech z twojej duszy wiersz skrzydlaty
Ulatuje w nieznanych dusz światy,
W niebo innych miłości najdalsze.

Niech go na pięknej przygody pióra
Weźmie puszysty powiew poranku,
Niosący wonie mięty i tymianku...
A wszystko inne - to literatura.

ten ,ktory z zazdrosci postrzelil kochanka
Paul Marie VERLAINE

łał! dzięki! nie mogłem trafić na oryginał :) nie wiedziałem, że to Verlaine?! :)


Dopisane 20.06.2011r. o godz. 09:14:

aaa... to inne tłumaczenie? wydaje się dużo lepsze!

Zakrzewska - realistycznie



w bezsensie życia istnieć muszę
w labiryncie własnych myśli błądzę
w ciemnych stronach zapomnianych snów

we wspomnień mgle
odnajduję chwile te
wśród tych stron zapisanych gubię się

by odnaleźć dawną twarz
zapomniany uśmiech i sens życia
lecz życie gra we własną grę

własne wyznacza granice
nieświadomości i świadomości
...ciemne oblicze

nieme słowa obiegają umysł ludzki
by w przestworza śmierci wpaść
by zapomnieć każde słowo

by odnaleźć prawdy twarz
w kłamstwie świata żyć
by zespolić zło i dobro

w zapomnieniu ukryć się
i nie wiedzieć nie znać się
w obłąkanym świcie narodziłam się

życia błąd stworzył mnie
z własnym światem i marzeniem
z własna myślą oraz zdaniem

pozdrawiam

~deretta napisał(a): Zakrzewska - realistycznie



w bezsensie życia istnieć muszę
[...]
z własna myślą oraz zdaniem

... i około egzystencjalnie?! pasuje do dzisiejszej aury ;)


Dopisane 20.06.2011r. o godz. 09:35:

Są takie chwile... Tetmajer

Są takie chwile, gdy się nie śmie badać
swej własnej duszy, bo się człowiek lęknie,
że ani jednej nie znajdzie w niej struny,
co potrącona, jeszcze czysto dźwięknie.

Lecz trzeba tylko jednego spojrzenia
pełnymi wielkiej miłości oczyma,
by w akord związać wszystkie struny duszy...
Potrzeba jednych oczu - lecz ich nie ma!

coz tam aura
rozmawiajac ze mna o poezji lub czymkolwiek musisz liczyc sie z przykrymi konsekwencjami dla siebie!( nie wspomne o mnie) !
przykro mi !!

Twardowski
Kiedy mówisz

Nie płacz w liście
nie pisz że los ciebie kopnął
nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka - to otwiera okno
odetchnij popatrz
spadają z obłoków
małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia
a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
i zapomnij że jesteś gdy mówisz że kochasz

sympatycznego ..