Generał z Kraśnika Górnego potrącony przez samolot

Dziś poznamy historię weterana spod Bolesławca, który zginął w bardzo niecodziennych okolicznościach.

Replika trójpłatowca Manfreda von Richthofena w Świdnicy (fot. Dariusz Gołębiewski)

Guido von Matuschka, bo to o nim będzie mowa, to jeden z najbardziej znanych mieszkańców Kraśnika Górnego, urodzony 7 marca 1849 roku. Jego ojciec, hrabia Otto von Matuschka, nie był rodowitym kraśniczaninem, ale dziewięć lat przed narodzinami syna nabył tamtejszy dwór (dziś nieistniejący) za 52 000 talarów. Matuschkowie mieszkali tam do 1861 roku, gdy sprzedali posiadłość i przenieśli się w inne miejsce, zarabiając przy okazji 68 500 talarów za sprzedaż dworu. Rodzina raczej na pewno pozostała jednak w powiecie bolesławieckim, ponieważ Guido był jednym z pierwszych absolwentów bolesławieckiego gimnazjum, mieszczącego się w gmachu obecnego Sądu Rejonowego.

Młody hrabia interesował się wojskiem, a czasy, w jakich dojrzewał, sprzyjały robieniu szybkiej kariery wojskowej. Gdy ukończył gimnazjum, Prusy miały już za sobą dwa świeże zwycięstwa, czyli wojny z Austrią i Danią, więc armia Hohenzollernów kusiła także zdobyciem doświadczenia pod okiem uznanych, sprawdzonych w boju i szanowanych dowódców. Guido zaciągnął się do armii jako dziewiętnastolatek i już w 1870 roku brał udział w słynnej wojnie z Francją, w której dorobił się stopnia porucznika. Kraśniczanin walczył pod Saint Privat, Beaumont, Sainte Marie aux Chenes (tam odniósł niegroźne rany), Sedanem oraz Paryżem, był więc uczestnikiem największych zbrojnych starć tej wojny. Za swoje zasługi został nie tylko awansowany, ale też odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy.

Po pokonaniu Francji i zjednoczeniu Niemiec Guido pozostał w armii, stopniowo awansując do stopnia generała majora. W 1884 roku wziął ślub z Hedwigą von Hetzberg, z którą doczekał się trzech synów. Co ciekawe, wszyscy trzej również wstąpili do armii, a taką samą ścieżkę zawodową wybrały także wszystkie cztery wnuki kraśnickiego hrabiego. Dwoje wnuków zginęło podczas II wojny światowej w szeregach Wehrmachtu, zaś ostatni z nich, Volkhart, zmarł dopiero w 2000 roku. 

Podczas I wojny światowej Guido von Matuschka nie walczył na żadnym z frontów, ale w jej początkowej fazie był dowódcą Twierdzy Poznań, później zaś dowodził legnicką 18 Rezerwową Brygadą Piechoty. Po 1918 roku jako emerytowany wojskowy osiadł w Poczdamie, gdzie posiadał własną willę przy Alleestrasse 13.

To właśnie ta willa stała się niemym świadkiem tragicznego wypadku, w którym hrabia pożegnał się z życiem. 20 grudnia 1935 roku, gdy jako 86-letni staruszek wyszedł przed dom, potrącił go samolot z eskadry lotniczej Richthofena, tej samej, która kilka lat później zrzuci bomby na Wieluń. Nie wiadomo, dlaczego samolot znalazł się tak blisko ziemi, jednak generał major został ciężko ranny i wkrótce zmarł w miejscowym szpitalu. 

Guido von Matuschka z synem Heinrichem i wnukiem Friedhelmem (fot. Wikipedia)

Źródła:

- F.W. Beisert, Patriotische Gedenktafel des Bunzlauer Gymnasiums, Bunzlau 1872.

- D. Gołębiewski, Kraśnik Dolny i okolice dawniej i dziś, Bolesławiec 2020.