Dlaczego wspominamy dzisiaj tylko niektórych bohaterów?

W 1944 roku Polacy walczyli z niemieckim okupantem nie tylko w Warszawie, ale też w Wilnie, Lwowie, Lublinie i wielu innych częściach Polski.

Żołnierze Armii Krajowej na ulicach Lublina, 1944 rok (fot. Domena publiczna)

Akcja „Burza” była, w największym skrócie, planem powszechnego powstania przeciwko niemieckiej Rzeszy w momencie jej załamania się na froncie wschodnim. Kiedy Niemcy pod naporem Armii Czerwonej mieli wycofywać się z danego regionu, oddziały Armii Krajowej miały przejmować te tereny i występować wobec sowietów w roli gospodarzy. Zakładano, że sowieci jako „sojusznicy naszych sojuszników” nie zaryzykują ataku na partyzantów sprzymierzonych z aliantami, co jak się później okazało, było fatalnym błędem.

Walki z Niemcami trwały przez większą część 1944 roku. Jako pierwsza do akcji weszła 27 Wołyńska Dywizja Piechoty AK, podejmując zaciętą walkę nie tylko z Niemcami, ale też z Ukraińską Powstańczą Armią.

Kliknij TUTAJ i przeczytaj cały tekst Dariusza Gołębiewskiego na Bobrzanie.pl